Dokument – Agenda 2000 wychodzi naprzeciw wyzwaniu jakim było kolejne rozszerzenie Unii Europejskiej. Uwzględnia w swych propozycjach kraje które kandydowały do Unii Europejskiej w tym Polskę. W dokumencie przewidziano zwiększenie pomocy finansowej dla ówczesnych krajów kandydujących. W latach 2000-2006 Komisja Europejska miała przeznaczyć dla dziesięciu krajów kandydujących 520 mln euro rocznie z czego Polsce miało przypaść 168 mln euro. Środki te można było pozyskać w ramach programu SAPARD (Special Accession Programme for Agriculture and Rural Development). Po 2000 roku fundamentalne zasady WPR miały być zachowane jednak jasno wymienia się zmiany jakim powinien zostać poddany sektor rolny (patrz tabele 1 i 2). Cele zawarte w Agendzie 2000 to przede wszystkim zapewnienie rolnictwu jego wielofunkcyjnego charakteru, rozwoju uwzględniającego ochronę środowiska naturalnego, zwiększenia konkurencyjności, udziału mieszkańców terenów wiejskich w rozwiązywaniu ich specyficznych problemów, przy jednoczesnym respektowaniu oczekiwań konsumentów w zakresie bezpieczeństwa i jakości żywności oraz warunków hodowli i uboju zwierząt. Regulacje obowiązujące od 2000 roku dotyczą sektora zbożowego, produkcji wołowiny, wina, mleka, rozwoju obszarów wiejskich, środowiska naturalnego, finansowania i dopłat bezpośrednich. Duży nacisk WPR skierowany jest na niwelowanie różnic poszczególnych regionów. W myśl Agendy 2000 zreformowana WPR zakłada dalsze obniżenie cen interwencyjnych zbóż, ograniczenie dotacji cenowych do produktów mleczarskich. Analogiczny kierunek zmian przyjęto w sektorze produkcji wołowiny a mianowicie obniżenie wsparcia cenowego i wzrost bezpośredniej kompensacji. Dokument z 1999 roku zapewnia także finansowanie w ramach WPR:
- inwestycji w gospodarstwach rolnych, spełniających ściśle określone prawem warunki, w wysokości do 40% ich wartości lub 50% na obszarach położonych na terenach o trudnych warunkach naturalnych,
- rozpoczęcia działalności młodym rolnikom (poniżej 40 roku życia), posiadających odpowiednią wiedzę i umiejętności zawodowe, w postaci jednorazowej premii, dopłaty do spłaty odsetek kredytu,
- szkoleń zawodowych rolników i osób zaangażowanych w gospodarkę rolną lub leśną,
- systemu wcześniejszego przechodzenia na emeryturę rolników i robotników rolnych,
- wprowadzenia metod produkcji rolniczej mających na celu ochronę środowiska, utrzymanie terenów wiejskich (tzw. agro-środowisko), poprawy jakości krajobrazu, zasobów naturalnych, gleby i różnorodności genetycznej,
- reorientacji produkcji zgodnie z trendami rynkowymi, rozwoju nowych rynków zbytu na produkty rolne, poprawy i monitorowania jakości produktów i ich walorów zdrowotnych.
Reasumując można powiedzieć, że WPR stara się spełniać aktualne oczekiwania. Prowadzona w sposób aktywny, stosunkowo szybko reaguje na bodźce otoczenia i próbuje zwalczać problemy, z którymi borykają się obywatele i kraje członkowskie w sektorze rolnictwa. Warto zauważyć, że ta gałąź gospodarki jest bardzo specyficzna sferą, na którą duży wpływ mają czynniki subiektywne. WPR pozwala na zmniejszanie zagrożeń wynikających z tego faktu i minimalizacje skutków negatywnych.